برگزاری مراسم گرامیداشت سالگرد بمباران شیمیایی سردشت در موسسه اندیشه خانی درارومیه
2011-07-06 22:07
موسسه اندیشه خانی که بانی حمایت از فرهنگ کردی در ارومیه و غرب کشوراست اقدامبه برگزاری مراسمی در 10 تیرماه جهت یادبود قربانیان شیمیایی سردشت نمود که درابتدای مراسم هژار آریانفر دبیر همایش ضمن برشمردن اهداف همایش، این فاجعه راشناسنامه ای جدید و تحولی شگرف در تاریخچه ملت کرد دانسته و اظهار امیدواری نمودکه بار دیگر تکرار نشود وی با تاکید بر اینکه باید دیدگاه عاطفی و احساسی در مورد این موضوع کنارگذاشته شود خواستار بررسی چرایی رخ دادن چنین تراژدی گردید. به نظر این کارشناسارشد علوم سیاسی تحلیل روانکاوی جهت بررسی وضعیت بانیان این فاجعه به شیوه ای نورا ضروری دانسته و اظهار داشت که امروزه ژنوسایدی دیگر که بسیار پیچیده و ویرانگرتراز کشتار دسته جمعی است رایج گردیده و آن هم ژنوساید سفید است که در آن، فرهنگ و تاریخ مردمبه فراموشی و انکار سپرده می شود که در این محافل باید این نوع ژنوساید هم موردتحلیل قرار گیرد.
عزیز شیخانی نویسنده سردشتی که خود فاجعه 7 تیر سردشت را از نزدیک احساس کرده مقاله ای را به همایش ارسال نموده کهدر آن ضمن انتقاد از عدم انعکاس ابعاد و بررسی و شناسایی اثرات آن، مردم سردشت وقربانیان فاجعه را به عنوان آتش غرور دیکتاتورها توصیف نموده و در ادامه به تفصیلنوع فاجعه و ویژگی ها و جزییات آن را تشریح کرده و گفت که مردم سردشت در حال کسب وکار و زندگی روزمره خود مورد حمله قرار گرفته اند. عیسی عیسی زاده کارشناس ارشد روانشناسیدر سخنرانی خود به بررسی رابطه حقوق بشر و تراژدی سردشت پرداخت. طبق بررسی های اینحقوقدان فاجعه صورت گرفته در سردشت مواد 3و 5 اعلامیه جهانی حقوق بشر که بر آزادی و امنیت شخصی و حق زندگی افراد و منعشکنجه و ورود صدمه به افراد یا اعمال رفتار ظالمانه و خلاف شان انسان ها اشاره داردرا نقض کرده و علاوه بر آن در تضاد آشکار با ماده 6 میثاق بین المللی حقوق مدنی وسیاسی و حق زندگی و حیات انسان ها ست. با توجه به نص صریح ماده 55 منشور سازمانملل متحد بر رعایت همه جانبه حقوق بشر حمله با استفاده از سلاح شیمیایی به مردممسکونی سردشت غیر قابل توجیه است و در کنار وجود جنگ در بین انسان ها وجدانجمعی و جهانی برای کاهش اثرات و زیان هایجنگ کنوانسیون هایی را به تصویب رسانده اند.
جلال حاجی زاده صاحبنظر در امور کردستان و کارشناس علوم سیاسی ضمن برشمردنویژگیها و آثار دیدگاه سنتی نسبت به فجایع انسانی، کارکرد این دیدگاه را جلوگیریاز به فراموشی سپردن آن دانسته که بیشتر در ادبیا ت روایتی و بر جنبه احساسی آن درقالب شعر و مقاله ادبی نمود یافته که آقای حاجی زاده به طور جد خواستار تغییر دیدگاهموجود در این زمینه شده تا در اثر این تغییر دیدگاه مذکور ارتقا یافته و رهیافت گفتمانی ونگرش عقلانی بسط یابد. این گونه ارتقا دیدگاه از این حیث ارزنده است که موضوعتحقیق و محقق یکی هستند و محقق در اصل خود و دردهایش را مورد تحلیل قرار می دهد ودر فاجعه سردشت هرچند که شهر سردشت بمباران شده اما این مساله دارای ریشه هایی استکه پیوند هایی ناگسستنی با هویت یک ملت دارد و مولفه های عینی و ذهنی مضوع نیازمندبررسی هستند و با دیدی وسیع از موضوع سردشت گذر کند چون این امر صرفا مختص سردشت نيست.
آقای بختیار ملکاری که تحقیقات مختلفی در مورد پیامدهای روانی و اجتماعیبمباران شیمیایی سردشت بر آسیب دیدگان آن انجام داده عوارض مستقیم آن را جنبهجسمانی دانسته اما عوارض طولانی مدت آن که جزو عوارض ثانویه محسوب می شوند جنبههای روانی و اجتماعی هستند و آثار آن روز بروز وخیم تر می شوند و هیچ دارو ودرمانی برای علاج یا کاهش آن وجود ندارد که قربانیان شیمایی با این دردها درگیرهستند: نبود رابطه صمیمانه با اعضای خانواده، وجود مشاجرات خانوادگی، ارتباطناسالم با خویشاوندان و همسایگان،ارتباط ناسالم با والدین، شکست در ازدواج،نارضایتیاز روابط با شریک زندگی،عدم درک همدیگر، نارضایتی از نقش والدین،ناسازگاری دررفتار و شخصیت،ارتباط ناسالم با فرزندان و شکایت های جسمی و روانی در فرزندان کهعدم رضایت از نقش والدین با 90% بیشتر شکایت را در میان مصاحبه شوندگان ومصدومینشیمیایی دارد و جنبه روانی شامل شکایت هایی چون اضطراب واکنشی، ناامیدی، عصبانیت وتصور نامطلوب که عصبانیت با 100% عمده ترین مشکل مصدومین شیمیایی محسوب می شود .با گذشت 24 سال از آن روز بروز بر ابعاد آن افزوده می شود.
در خاتمه عثمان مزیّن به نمایندگی از انجمن دفاع از حقوق مصدومین شیمیاییسردشت در سخنان خود برخی از معضلات فعلی مصدومین شیمیایی را برشمرده که طبق اعلامایشان صرفاً 5% مصدومین شیمیایی از حقوق ایثارگری برخوردار هستند و دستگاههایمسوول توجهی به 95% بقیه ندارند و هنوز هم 80% مصدومین مورد شناسایی قرار نگرفتهاند که تصویب قانون الزام دولت به شناسایی کامل جانبازان شیمیایی در سال 89تاثیرگذار نبوده و کمسیون های پزشکی تعیین درصد قربانیان شیمیایی مردم سردشت را بهفراموشی سپرده شده اند. نه فریاد مردم اثر دارد و نه الزام قانون. همچنین دولت ووزارت خارجه هیچ اقدامی برای تعقیب و محاکمه بانیان این فاجعه انسانی انجام ندادهو قربانیان سردشت خود به تنهایی در محاکم خارجی حقوق خود را طرح و پیگیری نمودهاند که این کار از عهده و توان آنها خارج است و باید در صدد توسعه امکانات سردشتبه طور شایسته بود. همچنین وی هدف انجمن و مردم سردشت را داشتن جهانی عاری ازسلاحهای شیمیایی دانست.
در این برنامه ژیان بیگ زاده با قرایت متنی ادبی توجه حاضران را برانگیخت وعلاوه بر ارایه موسقی در چند نوبت توسط هنرمندان کرد آقایان جلال ملکشاه،عزیزنعمتی و خانوها گلاله ستاوند و شلیر ابراهیم نژاد اشعار خود را قرائت کردند .
عزیز شیخانی نویسنده سردشتی که خود فاجعه 7 تیر سردشت را از نزدیک احساس کرده مقاله ای را به همایش ارسال نموده کهدر آن ضمن انتقاد از عدم انعکاس ابعاد و بررسی و شناسایی اثرات آن، مردم سردشت وقربانیان فاجعه را به عنوان آتش غرور دیکتاتورها توصیف نموده و در ادامه به تفصیلنوع فاجعه و ویژگی ها و جزییات آن را تشریح کرده و گفت که مردم سردشت در حال کسب وکار و زندگی روزمره خود مورد حمله قرار گرفته اند. عیسی عیسی زاده کارشناس ارشد روانشناسیدر سخنرانی خود به بررسی رابطه حقوق بشر و تراژدی سردشت پرداخت. طبق بررسی های اینحقوقدان فاجعه صورت گرفته در سردشت مواد 3و 5 اعلامیه جهانی حقوق بشر که بر آزادی و امنیت شخصی و حق زندگی افراد و منعشکنجه و ورود صدمه به افراد یا اعمال رفتار ظالمانه و خلاف شان انسان ها اشاره داردرا نقض کرده و علاوه بر آن در تضاد آشکار با ماده 6 میثاق بین المللی حقوق مدنی وسیاسی و حق زندگی و حیات انسان ها ست. با توجه به نص صریح ماده 55 منشور سازمانملل متحد بر رعایت همه جانبه حقوق بشر حمله با استفاده از سلاح شیمیایی به مردممسکونی سردشت غیر قابل توجیه است و در کنار وجود جنگ در بین انسان ها وجدانجمعی و جهانی برای کاهش اثرات و زیان هایجنگ کنوانسیون هایی را به تصویب رسانده اند.
جلال حاجی زاده صاحبنظر در امور کردستان و کارشناس علوم سیاسی ضمن برشمردنویژگیها و آثار دیدگاه سنتی نسبت به فجایع انسانی، کارکرد این دیدگاه را جلوگیریاز به فراموشی سپردن آن دانسته که بیشتر در ادبیا ت روایتی و بر جنبه احساسی آن درقالب شعر و مقاله ادبی نمود یافته که آقای حاجی زاده به طور جد خواستار تغییر دیدگاهموجود در این زمینه شده تا در اثر این تغییر دیدگاه مذکور ارتقا یافته و رهیافت گفتمانی ونگرش عقلانی بسط یابد. این گونه ارتقا دیدگاه از این حیث ارزنده است که موضوعتحقیق و محقق یکی هستند و محقق در اصل خود و دردهایش را مورد تحلیل قرار می دهد ودر فاجعه سردشت هرچند که شهر سردشت بمباران شده اما این مساله دارای ریشه هایی استکه پیوند هایی ناگسستنی با هویت یک ملت دارد و مولفه های عینی و ذهنی مضوع نیازمندبررسی هستند و با دیدی وسیع از موضوع سردشت گذر کند چون این امر صرفا مختص سردشت نيست.
آقای بختیار ملکاری که تحقیقات مختلفی در مورد پیامدهای روانی و اجتماعیبمباران شیمیایی سردشت بر آسیب دیدگان آن انجام داده عوارض مستقیم آن را جنبهجسمانی دانسته اما عوارض طولانی مدت آن که جزو عوارض ثانویه محسوب می شوند جنبههای روانی و اجتماعی هستند و آثار آن روز بروز وخیم تر می شوند و هیچ دارو ودرمانی برای علاج یا کاهش آن وجود ندارد که قربانیان شیمایی با این دردها درگیرهستند: نبود رابطه صمیمانه با اعضای خانواده، وجود مشاجرات خانوادگی، ارتباطناسالم با خویشاوندان و همسایگان،ارتباط ناسالم با والدین، شکست در ازدواج،نارضایتیاز روابط با شریک زندگی،عدم درک همدیگر، نارضایتی از نقش والدین،ناسازگاری دررفتار و شخصیت،ارتباط ناسالم با فرزندان و شکایت های جسمی و روانی در فرزندان کهعدم رضایت از نقش والدین با 90% بیشتر شکایت را در میان مصاحبه شوندگان ومصدومینشیمیایی دارد و جنبه روانی شامل شکایت هایی چون اضطراب واکنشی، ناامیدی، عصبانیت وتصور نامطلوب که عصبانیت با 100% عمده ترین مشکل مصدومین شیمیایی محسوب می شود .با گذشت 24 سال از آن روز بروز بر ابعاد آن افزوده می شود.
در خاتمه عثمان مزیّن به نمایندگی از انجمن دفاع از حقوق مصدومین شیمیاییسردشت در سخنان خود برخی از معضلات فعلی مصدومین شیمیایی را برشمرده که طبق اعلامایشان صرفاً 5% مصدومین شیمیایی از حقوق ایثارگری برخوردار هستند و دستگاههایمسوول توجهی به 95% بقیه ندارند و هنوز هم 80% مصدومین مورد شناسایی قرار نگرفتهاند که تصویب قانون الزام دولت به شناسایی کامل جانبازان شیمیایی در سال 89تاثیرگذار نبوده و کمسیون های پزشکی تعیین درصد قربانیان شیمیایی مردم سردشت را بهفراموشی سپرده شده اند. نه فریاد مردم اثر دارد و نه الزام قانون. همچنین دولت ووزارت خارجه هیچ اقدامی برای تعقیب و محاکمه بانیان این فاجعه انسانی انجام ندادهو قربانیان سردشت خود به تنهایی در محاکم خارجی حقوق خود را طرح و پیگیری نمودهاند که این کار از عهده و توان آنها خارج است و باید در صدد توسعه امکانات سردشتبه طور شایسته بود. همچنین وی هدف انجمن و مردم سردشت را داشتن جهانی عاری ازسلاحهای شیمیایی دانست.
در این برنامه ژیان بیگ زاده با قرایت متنی ادبی توجه حاضران را برانگیخت وعلاوه بر ارایه موسقی در چند نوبت توسط هنرمندان کرد آقایان جلال ملکشاه،عزیزنعمتی و خانوها گلاله ستاوند و شلیر ابراهیم نژاد اشعار خود را قرائت کردند .